Zgodnie z art. 12 i 16 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych (Dz.U. z 2024 r. poz. 576), zmarłych można pochować przez złożenie w grobach ziemnych, murowanych lub katakumbach bądź zatopienie w morzu.

Szczątki pochodzące ze spopielenia zwłok mogą być przechowywane także w kolumbariach. W szczególnych przypadkach, gdy zgon nastąpił na okrętach będących na pełnym morzu, zwłoki wręcz powinny być pochowane przez zatopienie w morzu. Prochy zatem nie mogą być rozsypywane. Za naruszenie przepisów tej ustawy grozi kara grzywny do 5 tys. złotych lub kara aresztu do 30 dni (art. 18). W 2005 r. przygotowywane były przynajmniej trzy projekty nowej ustawy o cmentarzach. Do roku 2020 żaden z nich nie został dalej procedowany.

Obecne polskie prawo nie zezwala na:

• przechowywanie urny z prochami w innym miejscu niż na cmentarzu (czy to w niszy urnowej, pochowanej w grobie urnowym, czy pochowanej do tradycyjnego grobu)
• rozsypywanie prochów osoby zmarłej, np. na „polach pamięci” usytuowanych na cmentarzach, czy poza nimi
• rozsypywanie prochów do morza, można jedynie w nim zatopić zwłoki.

Informacją podobną do nekrologu jest klepsydra, czyli ogłoszenie w postaci afiszu zawierającego te same podstawowe informacje co nekrolog.

Klepsydra rozwieszana jest przez rodzinę zmarłego lub na jej zlecenie, w miejscach publicznych do tego wyznaczonych (ściany domu zmarłego, słupy ogłoszeniowe, przedsionki świątyń, miejsca, gdzie zmarły często przebywał jako osoba znana itp.). Zatem wydaje się, że oba pojęcia (klepsydra, nekrolog) różnią się formą wydawniczą.

Klepsydry pogrzebowe w początku XIX wieku przeważnie przedstawiały rysunek sarkofagu, na którym oprócz informacji o zmarłym oraz dotyczących pogrzebu, występowało wiele symboli - trupia czaszka trzymająca w zębach dwa festony, owinięta wizerunkiem węża; na krzyż ułożone kosy i łopaty; klepsydra jako symbol upływającego czasu. Umieszczano na nich napisy: Requiescat in pace (niech odpoczywa w pokoju) oraz Hodie mihi, cras tibi (Dzisiaj mnie, jutro tobie) W późniejszym okresie zamiast klepsydry umieszczano anioła gaszącego pochodnię.

Z czasem klepsydry zmieniły całkiem wygląd i przyjęły dzisiejszą formę - oprócz informacji zawierają również elementy graficzne, świeckie lub przynależne do danej grupy religijnej np. krzyż, gałązka palmowa, głowa Chrystusa w koronie cierniowej itp.

Ze względów psychologicznych klepsydra jest chętniej używanym określeniem jako forma stosowana nekrologu i kondolencji (również podziękowań lub informacji o mszach np. w rocznice śmierci) w druku, bądź w Internecie.